Categorie: Astronomie

Opname van de ster Wolf 359, genomen op 22 april 2020 om 21:34 UT vanuit mijn achtertuin in Rijsbergen. Deze opname is speciaal gemaakt in het kader van het New Horizons Stellar Parallax project.

Nu had ik de Rosettanevel al begin 2019 vastgelegd, maar door de aanschaf van een nieuwe camera heb ik deze nevel op 22 en 23 maart opnieuw gefotografeerd.

De Rosettenevel is een waterstofemissienevel op ongeveer 5000 lichtjaar van de Aarde en heeft een doorsnede van zo’n 130 lichtjaar. Aan de hemel heeft de Rosettenevel een schijnbare diameter van net iets meer dan 1 graad, oftewel twee keer zo groot als de Maan. De nevel is echter zeer zwak en zelfs met telescopen visueel moeilijk waar te nemen. Fotografisch gaat beter, al is deze opname ook in totaal 2 uur en 20 minuten (!) belicht. De massa van de nevel bedraagt rond de 10.000 zonsmassa’s.

De open sterrenhoop in het midden is gevormd uit de nevel, en de stervorming vindt nog steeds plaats. Het is het licht van deze jonge sterren dat het waterstofgas ioniseert en doet oplichten.

Hoewel al enkele weken een nieuwe camera in huis, werkte het weer de afgelopen tijd niet mee. Eindelijk daags voor oudjaar een heldere avond, zodat ik eens echt productie kon draaien met de nieuwe camera: een ZWO ASI294MC Pro. Een echte astrocamera met een detector die een flink stukje gevoeliger is dan een gemodificeerde DSLR camera.

De doelwitten voor deze avond waren Messier 42, de Orionnevel, en Messier 45, oftewel de Pleïaden. Hoewel ik beide objecten al eerder had gefotografeerd met een DSLR (zie hier en hier), laten de nieuwe foto’s goed de capaciteiten van de ZWO camera zien. En dan heb ik er naar mijn gevoel nog niet het maximale eruit gehaald; de ZWO heeft toch een wat andere werkwijze dan ik gewend was.

Twee heldere nachten nuttig besteed! Voor het eerst de verre dwergplaneet Pluto kunnen vastleggen. Iets wat al heel lang op mijn wensenlijstje stond. Omdat Pluto zo klein is (2300 km) en zo ver weg staat (momenteel 4,9 miljard km), is ze zeer lichtzwak. Met magnitude +14,5 op de uiterste limiet van mijn telescoop (Celestron C8) en dan alleen nog fotografisch.

Ik had nog wat opnamedata liggen van de afgelopen februari die ik nu op een regenachtige zaterdag heb bewerkt.

Een van de objecten die ik had gefotografeerd is NGC2237, beter bekend als de Rosettenevel in het sterrenbeeld Eenhoorn. In het midden van de Rosettenevel staat de open sterrenhoop NGC2244.

Na weken van bewolkt winterweer, geluk op de ochtend van de 21ste. Precies op het moment van de Maansverduistering was het helder weer!

Hieronder een collage van het verloop van de Maansverduistering. De Maan schuift van rechts naar links door de schaduwkegel van de Aarde. De opnamen zijn gemaakt met een gewone spiegelreflexcamera achter een 80 mm refractor. De belichtingstijden variëren van 1/320 sec bij ISO100 tot 0,5 sec bij ISO400 op het hoogtepunt van de verduistering; een mooie illustratie hoe sterk de lichtkracht van de Maan varieert gedurende dit fenomeen.