Categorie: Astronomie

Het voorjaar is altijd weer die tijd van het jaar dat we meer uit het vlak van onze eigen Melkweg kijken en de verder weggelegen sterrenstelsels kunnen observeren. Deze keer heb ik Messier 51 vastgelegd, en als je de foto bekijkt zal je wel begrijpen waarom dit object bekend staat als het Draaikolkstelsel.

Eind december 2020 vindt er een nauwe samenstand van de planeten Jupiter en Saturnus plaats. Op 21 december is de schijnbare afstand tussen de twee planeten het kleinst: slechts 6,1 boogminuten.

Op zondag 20 december waren de omstandigheden niet ideaal, maar ik kon tussen de overtrekkende wolken af en toe gelukkig een glimp opvangen van de samenstand.
Jupiter en Saturnus staan nu al heel dicht bij elkaar (9 boogminuten, dat is iets minder dan 1/3 van de schijnbare doorsnede van de Maan aan de hemel). Rechts van Jupiter zijn de manen Io (tegen de rand van de planeet) en Europa zichtbaar. Links staan Ganymedes en iets verder van de planeet Callisto. Als je die lijn nog iets verder doortrekt komt je nog bij een magnitude +7,5 ster uit (HD191250). Rechtsboven van Saturnus zou de maan Titan nog zichtbaar zijn, maar deze verdwijnt in de achtergrondruis.

Gisterenavond op kometenjacht geweest!

Komeet C/2020 F3 Neowise vastgelegd met een spiegelreflex camera. Omdat de komeet rond middernacht laag boven de noordelijke horizon stond, heb ik deze opnamen net buiten mijn woonplaats gemaakt zodat ik een vrij uitzicht had. Als het wat donkerder geworden is, is de komeet ook met het blote oog goed te zien. En een heel mooi object voor een huis-, tuin- en keuken 10×50 verrekijker.

Opname van de ster Wolf 359, genomen op 22 april 2020 om 21:34 UT vanuit mijn achtertuin in Rijsbergen. Deze opname is speciaal gemaakt in het kader van het New Horizons Stellar Parallax project.

Nu had ik de Rosettanevel al begin 2019 vastgelegd, maar door de aanschaf van een nieuwe camera heb ik deze nevel op 22 en 23 maart opnieuw gefotografeerd.

De Rosettenevel is een waterstofemissienevel op ongeveer 5000 lichtjaar van de Aarde en heeft een doorsnede van zo’n 130 lichtjaar. Aan de hemel heeft de Rosettenevel een schijnbare diameter van net iets meer dan 1 graad, oftewel twee keer zo groot als de Maan. De nevel is echter zeer zwak en zelfs met telescopen visueel moeilijk waar te nemen. Fotografisch gaat beter, al is deze opname ook in totaal 2 uur en 20 minuten (!) belicht. De massa van de nevel bedraagt rond de 10.000 zonsmassa’s.

De open sterrenhoop in het midden is gevormd uit de nevel, en de stervorming vindt nog steeds plaats. Het is het licht van deze jonge sterren dat het waterstofgas ioniseert en doet oplichten.

Hoewel al enkele weken een nieuwe camera in huis, werkte het weer de afgelopen tijd niet mee. Eindelijk daags voor oudjaar een heldere avond, zodat ik eens echt productie kon draaien met de nieuwe camera: een ZWO ASI294MC Pro. Een echte astrocamera met een detector die een flink stukje gevoeliger is dan een gemodificeerde DSLR camera.

De doelwitten voor deze avond was Messier 45, oftewel de Pleïaden. Hoewel ik dit object al eerder had gefotografeerd met een DSLR (zie hier), laten de nieuwe foto goed de capaciteiten van de ZWO camera zien. En dan heb ik er naar mijn gevoel nog niet het maximale eruit gehaald; de ZWO heeft toch een wat andere werkwijze dan ik gewend was.