Bericht uit de ruimte is een periodieke nieuwsbrief met een overzicht van het actuele ruimtevaartnieuws, en verschijnt ongeveer om de twee weken. De in de nieuwsbrief genoemde tijden zijn gegeven in GMT (Greenwich Mean Time).

Onderzoek ramp Columbia

Op 1 februari om 13:59 uur en 22 seconden GMT verloor NASA contact met de space shuttle Columbia, terwijl deze zich op een hoogte van 61 kilometer bevond, zestien minuten voor de geplande landing in Florida. Enkele momenten later zagen ooggetuigen de shuttle in vijf of zes grote delen uiteenvallen en verder fragmenteren. Brokstukken van de Columbia zijn voornamelijk in de staten Texas en Louisiana terechtgekomen. Ook zijn inmiddels stoffelijke resten van de zeven omgekomen ruimtevaarders geborgen en geïdentificeerd.

Uit de telemetrie gedurende laatste minuten voor het verongelukken van de Columbia, blijkt dat er problemen waren in de linkervleugel. Er vielen diverse sensoren in de vleugel en het linkerlandingsgestel uit en ook werden op sommige plaatsen hogere temperaturen dan normaal gemeten. Ook waren de correcties met de rolroeren achteraan de vleugels sterker dan tijdens voorgaande landingen. Zelfs werden gedurende 1,5 seconden de stuurraketten ontstoken in een poging van de computers om de shuttle op koers te houden. NASA heeft nog gedurende 32 seconden een zeer zwak signaal ontvangen, wat er op zou kunnen wijzen dat de Columbia tot 13:59 uur en 54 seconden nog grotendeels intact was en de elektrische systemen nog functioneerden.

Momenteel richten de onderzoekers zich op drie mogelijke scenario’s:

• Het hitteschild van de shuttle werd 80 seconden na de lancering op 16 januari geraakt door een stuk isolatiemateriaal van de okerkleurige externe tank. De massa van dat stuk (ongeveer 1 kilogram) en de snelheid van inslag zijn dermate laag dat dit niet lijkt te kunnen resulteren in een significante schade aan het hitteschild.
• De shuttle werd in de ruimte getroffen door een stuk ruimteafval of micro-meteoroïde. Deze inslag zal dan toevalligerwijs hebben plaatsgevonden op ongeveer dezelfde plaats als de inslag van het stuk isolatiemateriaal, namelijk het punt waar de linkervleugel en de romp elkaar vooraan de shuttle ontmoeten. Wel heeft de grondradar op 17 januari, een dag na de lancering, een object met 5 meter per seconde zien verwijderen van de shuttle. Men onderzoekt nog of dit te relateren valt aan een gebeurtenis aan boord (bijvoorbeeld het lozen van water) of het gevolg is van een inslag.
• De computers die de shuttle tijdens de terugkeer in de dampkring hebben bestuurd zouden een grove stuurfout gemaakt kunnen hebben waardoor de shuttle haar standregeling verloor. Dit scenario is zeer onwaarschijnlijk omdat zo’n gebeurtenis binnen enkele seconden tot een structureel opbreken van de shuttle zal leiden. Dit correleert dus niet tot het verlies van sensoren of de temperatuursmetingen in de linkervleugel.

Zoals het er nu naar uitziet zal het nog enkele maanden duren eer de definitieve oorzaak van het ongeluk kan worden vastgesteld. Het is nu ook nog niet te overzien welke gevolgen dit voor de shuttle- en ISS-programma’s zal hebben.

Mensen in de ruimte

Op het International Space Station, Expeditie-6 commandant Ken Bowersox en zijn collega’s Nikolai Budarin en Don Pettit werden geïnformeerd over het verlies van de shuttle Columbia kort nadat het onbemande vrachtschip Progress M1-9 zich op 1 februari om 15:59 uur GMT had losgemaakt van de Zvezda module. De Progress M1-9 ontstak enkele uren later zijn motoren en verbrandde in de bovenste lagen van de dampkring boven de Grote Oceaan.

Een dag later werd de Progress M-47 gelanceerd richting het ruimtestation. De vrachtvaarder kwam in een initiële baan tussen 193 en 259 kilometer onder een hoek van 51,6 graden met de evenaar. De volgende twee dagen naderde de Progress het ruimtestation steeds dichter. Op 4 februari om 14:49 uur GMT koppelde Progress M-47 aan de achterkant van de Zvezda module, en kort daarna konden de ruimtevaarders beginnen met het uitladen. De Progress had 50 kilo zuurstof, 70 kilo water en 1328 kilo droge lading aan boord. Deze droge lading bestond uit mondvoorraad waarmee de bemanning het tot juni kan uithouden, alsmede reparatieonderdelen en diverse experimenten. Tevens was er 870 kilo brandstof meegebracht die zou worden overgepompt in de tanks van de Zvezda en Zarya modules. Op 4 februari bevond het ISS zich in een baan tussen 384 en 408 kilometer boven het aardoppervlak met een periode van 92,2 minuten. De massa van het complex met de aangekoppelde Progress bedroeg 189,4 ton.

Kunstmanen en satellieten

De communicatiesatelliet Artemis van ESA heeft op 31 januari eindelijk haar geostationaire baan op 36.000 kilometer hoogte bereikt. De kunstmaan was samen met een Japanse satelliet op 12 juli 2001 gelanceerd maar de tweede trap van de Ariane-5 slaagde er toen niet in de kunstmanen in de gewenste geostationaire overgangsbaan te plaatsen. De Japanse satelliet bleef in een onbruikbare baan steken, maar Artemis had een experimentele ionenvoortstuwing aan boord waardoor de baan geleidelijk kon worden opgehoogd (gemiddeld met zo’n 15 kilometer per dag). Artemis hangt nu op 21,5 graden Oosterlengte, en vluchtmanagers verwachten dat de satelliet nog zo’n tien bruikbare dienstjaren voor de boeg heeft. De door Alenia Spazio en Astrium gebouwde kunstmaan heeft diverse nieuwe communicatie-experimenten aan boord.

Recente lanceringen

Space shuttle Columbia verongelukt

De space shuttle Columbia is op 1 februari rond 14:00 uur GMT verongelukt, zestien minuten voor de geplande landing op het Kennedy Space Center. Naar alle waarschijnlijkheid zijn alle zeven astronauten aan boord van Columbia overleden.

Terwijl de shuttle bezig was met de terugkeer in de atmosfeer, zagen waarnemers in Texas delen van de overvliegende shuttle afbreken. Kort daarna verloor de vluchtleiding het contact met de Columbia, die zich toen nog zestig kilometer boven het aardoppervlak bevond. Op het moment van schrijven zijn er berichten dat er puin in Texas is neergestort dat afkomstig zou kunnen zijn van de shuttle.

Op 31 januari meldde NASA nog dat tijdens de lancering een stuk isolatie van de externe tank was losgekomen dat tegen de linkervleugel van de shuttle was gekomen. Maar toen verwachtte men niet dat het hitteschild beschadigd was. Dit zou een mogelijke aanwijzing kunnen zijn voor een eventuele oorzaak van het ongeluk.

Hieronder een lijst van de astronauten die waarschijnlijk aan boord van de Columbia zijn omgekomen:

• Rick Husband (commandant)
• Willie McCool (piloot)
• Dave Brown
• Kalpana Chawla
• Laurel Clark
• Mike Anderson
• Ilan Ramon (Israël)

De Columbia was de oudste orbiter en maakte op 12 april 1981 de allereerste shuttlevlucht. Dit is het tweede ongeluk met een shuttle: In 1986 verongelukte de Challenger kort na de lancering. Ook daar kwamen zeven ruimtevaarders bij om het leven.

Bericht uit de ruimte is een periodieke nieuwsbrief met een overzicht van het actuele ruimtevaartnieuws, en verschijnt ongeveer om de twee weken. De in de nieuwsbrief genoemde tijden zijn gegeven in GMT (Greenwich Mean Time).

Mensen in de ruimte

Het ISS wordt momenteel bewoond door de zesde expeditie bestaande uit de Amerikanen Ken Bowersox (commandant) en Don Pettit (wetenschapsofficier) en de Rus Nikolai Budarin (boordwerktuigkundige).
Op 15 januari maakten Bowersox en Pettit een ruimtewandeling vanuit de Quest luchtsluis. De twee ruimtewandelaars ontplooiden een van de drie radiatoren op het P1-Truss en monteerden een gereedschapshouder op een van de CETA-wagentjes. Deze ruimtewandeling duurde bijna zeven uur.

Op 16 januari werd de shuttle Columbia vanaf het Kennedy Space Center in Florida gelanceerd voor missie STS-107. Aan boord waren zeven ruimtevaarders: Rick Husband (commandant), Willie McCool (piloot), Dave Brown, Kalpana Chawla, Laurel Clark, Mike Anderson en de Israëliër Ilan Ramon. Doel van de vlucht was een 16-daagse onderzoeksmissie. Dit was de eerste shuttlevlucht die weer geheel in het teken van wetenschap stond sinds STS-95 in oktober/november 1998. In het vrachtruim van de Columbia bevond zich de Spacehab Research Double Module, waarin het merendeel van de experimenten worden uitgevoerd. Kort nadat de shuttle in haar bijna cirkelvormige baan op 270 kilometer hoogte was gekomen (hoek met de evenaar bedroeg 39 graden) begonnen de astronauten met het activeren van de verschillende experimenten. Over het algemeen verloopt de vlucht van de Columbia zonder grote problemen. Wel faalde een deel van het koelsysteem in Spacehab, maar hierdoor werden geen experimenten nadelig beïnvloed. De landing is gepland voor zaterdag 1 februari om 14:15 uur GMT en zal plaatsvinden op de verharde baan van het Kennedy Space Center.

Kunstmanen en satellieten

Op 25 januari werd de wetenschappelijke satelliet SORCE door een Pegasus-XL raket gelanceerd. De Pegasus raket werd vanonder de vleugel van een L-1011 vliegtuig voor de kust van Florida afgeworpen, en begon vervolgens aan zijn klim naar de ruimte. SORCE (Solar Radiation and Climate Experiment) is gebouwd door Orbital voor NASA, en heeft een vijftal experimenten aan boord, alle bedoeld om de van de zon afkomstige straling te meten (van extreem ultraviolet tot in het infrarode deel van het spectrum).

Een kunstmaan voor het GPS-navigatie netwerk werd op 29 januari door een Delta-2 raket in de ruimte gebracht. De Navstar GPS 2R-8 zal uiteindelijk in een cirkelvormige baan op 17.000 kilometer boven de aarde komen. De kunstmaan is gebouwd door Lockheed Martin en zal de tien jaar oude navigatiesatelliet GPS 2A-18 gaan vervangen. Ook werd door dezelfde Delta-2 raket een klein microsatellietje in de ruimte gebracht. De XXS-10 zal zich zestien uur na de lancering losmaken van de tweede trap en deze inspecteren. De Amerikaanse defensie hoopt in de toekomst regelmatig van deze miniatuursatellietjes gebruik te kunnen maken.

Recente lanceringen

Bericht uit de ruimte is een periodieke nieuwsbrief met een overzicht van het actuele ruimtevaartnieuws, en verschijnt ongeveer om de twee weken. De in de nieuwsbrief genoemde tijden zijn gegeven in GMT (Greenwich Mean Time).

Het zonnestelsel in

De Europese ruimtevaartorganisatie heeft op 14 januari in een kort persbericht bekend gemaakt dat de lancering van hun komeetverkenner Rosetta voor onbepaalde tijd is uitgesteld.

Rosetta, met 650 miljoen euro een van de duurste wetenschappelijke projecten van ESA ooit, had tussen 12 en 31 januari gelanceerd moeten worden. Alleen dan zou de sonde in de goede baan geplaatst kunnen worden om in 2011 een rendez-vous te kunnen uitvoeren met de komeet 46/P Wirtanen. Rosetta zelf zou dan in een baan om de komeetkern zijn geplaatst. Ook zou voor het eerst een landertje op een komeetnuclues neerdalen.

Al sinds het project in 1993 werd goedgekeurd en de komeet Wirtanen als doel geselecteerd werd, was al bekend dat Rosetta alleen gedurende dit lanceervenster zou kunnen vertrekken. Tenzij iemand een radicale nieuw baanontwerp voor Rosetta kan bedenken, is er geen enkele mogelijkheid meer dat Rosetta nog naar Wirtanen kan vliegen. De onderlinge positie van Aarde, Mars en de komeet die deze reis mogelijk maken zal zich pas over enkele eeuwen weer voordoen. De missieplanners waren ervan overtuigd dat Rosetta ontwikkeld en gebouwd zou kunnen worden om op tijd voor het lanceervenster gereed te staan. En wat dat betreft hebben ze een voortreffelijk werk gedaan: eind 2002 stond inderdaad het ruimtevaartuig gereed voor lancering met een Ariane-5G vanaf Kourou.

Helaas mislukte op 11 december de lancering van de voorgaande Ariane-5 vlucht. Hoewel bij deze lancering een krachtigere versie met een nieuwe hoofdmotor en tweede trap gebruikt werd, de Ariane-5ECA, is het mislukken van deze lancering genoeg reden om ook de standaard Ariane-5G aan de grond te houden. ESA meldde dat zij niet in staat zullen zijn de basis Ariane-5 voor het einde van de lanceervenster te kwalificeren voor een lancering van Rosetta. Onder deze omstandigheden is ESA genoodzaakt om voor de veiligste weg te kiezen en de lancering van Rosetta voor onbepaalde tijd uit te stellen. ESA zal nu proberen een nieuw reisdoel voor Rosetta te selecteren welke het toestaat de komeetsonde zo snel mogelijk, dat is waarschijnlijk binnen enkele jaren, alsnog te kunnen lanceren.

Mensen in de ruimte

China lanceerde op 29 december het vierde en waarschijnlijk laatste prototype voor haar bemande ruimtecapsule: de Shenzhou-4. Experts geloven dat de volgende lancering van een Shenzhou bemand zal zijn met twee of drie ruimtevaarders. Deze vlucht zou in de tweede helft van 2003 kunnen plaatsvinden, en daarmee wordt China na Rusland en de VS het derde land dat zelfstandig bemande ruimtevluchten kan ondernemen.
De Shenzhou-4 werd door China’s krachtigste draagraket, de Chang Zheng-2F (Lange Mars), in een cirkelvormige baan om de aarde geplaatst, variërend in hoogte van 198 tot 331 kilometer boven het aardoppervlak. De hoek met de evenaar bedroeg 42,4 graden. Later die dag gebruikte de Shenzhou-4 haar eigen motoren om een nagenoeg cirkelvormige baan tussen 330 en 337 kilometer te bereiken. Ook de dagen erna voerde de capsule nog enkele manoeuvres uit. Op 5 januari werd de baanmodule van de Shenzhou losgekoppeld en achtergelaten in een baan om de aarde. Om 11:16 uur diezelfde dag maakte de terugkeercapsule een geslaagde parachutelanding in Binnen-Mongolië.

Het ISS wordt momenteel bewoond door de zesde expeditie bestaande uit de Amerikanen Ken Bowersox (commandant) en Don Pettit (wetenschapsofficier) en de Rus Nikolai Budarin (boordwerktuigkundige).

Kunstmanen en satellieten

De eerste commerciële lancering van een Proton-M bracht op 29 december de communicatiesatelliet Nimiq-2 in de ruimte. De door Lockheed Martin gebouwde satelliet zal gebruikt worden door Telesat Canada en zal televisie en breedband dataverkeer gaan verzorgen. Op het moment van lancering had de kunstmaan een massa van 3600 kilogram. Uiteindelijk zal Nimiq-2 in een geostationaire baan op 91 graden westerlengte geplaatst worden.

Op 6 januari vond de eerste lancering van het nieuwe jaar plaats. Een Titan-2 bracht vanaf de basis Vandenberg in Californië de militaire satelliet Coriolis in de ruimte. De 810 kilogram wegende kunstmaan kwam in een zonsynchrone cirkelvormige baan op 720 kilometer hoogte. Doordat de hoek met de evenaar 98 graden bedroeg, liep deze nagenoeg over de polen.
Coriolis heeft een tweetal experimenten aan boord. Het eerste, Windsat genaamd, is van de Amerikaanse Marine en moet de windsnelheden en -richtingen vlak boven de oceaan en zeeën nauwkeurig in kaart brengen. Het tweede experiment behelst het observeren van zonne-uitbarstingen. Deze uitbarstingen slingeren massa’s geladen zonnedeeltjes de ruimte in, en deze kunnen het communicatieverkeer danig hinderen of zelfs onmogelijk maken. Met Coriolis hopen wetenschappers een tot drie dagen van tevoren de uitbarstingen te kunnen voorspellen.

Een Delta-2 raket lanceerde op 13 januari twee wetenschappelijke satellieten voor NASA, namelijk IceSat en ChipSat. Beide kunstmanen werden in een cirkelvormige baan op 590 kilometer hoogte gebracht. De hoek met de evenaar bedroeg 94 graden.
IceSat is een satelliet die met behulp van een laser altimeter de ontwikkeling en evolutie van de poolkappen in kaart moet brengen. De kunstmaan heeft een massa van 300 kilogram. De laser altimeter zal korte laserpulsjes op de ijskappen afvuren en nauwkeurig de tijd meten waarin deze worden weerkaatst. Uit de verstreken tijd kan zeer nauwkeurig de afstand worden bepaald. Gedurende drie jaar moet de satelliet metingen verrichten en hopen wetenschappers hiermee de bewegingen van de poolkappen en gletsjers beter te kunnen bepalen.
ChipSat is een 60 kilogram zware satelliet met een spectrometer aan boord die de hemel in het ultraviolette deel van het spectrum moet onderzoeken. Wetenschappers hopen met deze informatie te kunnen vaststellen of inderdaad 2 tot 10 miljoen jaar geleden vlakbij de aarde een grote supernova heeft plaatsgevonden. Vlakbij is in dit geval gedefinieerd als binnen een straal van 300 lichtjaar. Een van de redenen om aan te nemen dat er op een bepaald punt in het verleden een zware sterexplosie heeft plaatsgevonden, is het feit dat in de omgeving van ons zonnestelsel de interstellaire gassen een zeer lage dichtheid hebben als elders in de melkweg. Deze depressie wordt ook wek de zogenaamde Lokale Bubbel genoemd. Dit zou verklaard kunnen worden door een explosie die het aanwezige gas heeft weggedrukt.

Recente lanceringen

Bericht uit de ruimte is een periodieke nieuwsbrief met een overzicht van het actuele ruimtevaartnieuws, en verschijnt ongeveer om de twee weken. De in de nieuwsbrief genoemde tijden zijn gegeven in GMT (Greenwich Mean Time).

Mensen in de ruimte

De shuttle Endeavour landde op zaterdag 7 december om 19:37 uur op de verharde baan van het Kennedy Space Center in Florida aan het einde van missie STS-113. De driekoppige Expeditie-5 had hiermee in totaal 185 dagen in de ruimte doorgebracht.

Het ISS wordt momenteel bewoond door de zesde expeditie bestaande uit de Amerikanen Ken Bowersox (commandant) en Don Pettit (wetenschapsofficier) en de Rus Nikolai Budarin (boordwerktuigkundige).

Kunstmanen en satellieten

Op 11 december mislukte de eerste lancering van de ‘opgevoerde’ Ariane-5ECA. Ongeveer 3 minuten na de start begon de Vulcain-2 hoofdmotor kuren te vertonen en raakte de raket van haar koers, waarna de vluchtleiding deze moest vernietigen. De brokstukken van de raket en haar nuttig lading vielen in de Atlantische Oceaan.
De Ariane had een tweetal satellieten in een geostationaire overgangsbaan moeten plaatsen. Stentor was een Franse communicatiesatelliet waarmee verschillende nieuwe technologieën gedemonstreerd hadden moeten worden. De tweede kunstmaan die verloren ging was de commerciële communicatiesatelliet Hot Bird-7 voor Eutelsat.
De Europese ruimtevaartorganisatie ESA heeft een onderzoek ingesteld en zal de resultaten daarvan op 6 januari presenteren. De eerstvolgende geplande Ariane-5 is gepland voor 12 januari als ESA’s komeetsonde Rosetta moet worden gelanceerd. Voor deze lancering zal de standaardversie van de Ariane-5 gebruikt worden. Om in 2011 de komeet Wirtanen te kunnen bereiken zal Rosetta voor eind januari gelanceerd moeten worden. Rosetta is de meest ambitieuze komeetverkenningsmissie ooit ondernomen en met een kostenplaatje van meer dan 650 miljoen euro een van de duurste ESA missies ooit ondernomen.
Van de veertien Ariane-5 lanceringen zijn er tot nu toe drie mislukt en één gedeeltelijk mislukt.

Beter nieuws kwam op 14 december uit Japan toen ook de vierde lancering van hun H-2A raket een succes werd. Zestien minuten na de lancering werd de belangrijkste lading, de aardobservatiesatelliet Advanced Earth Observing Satellite-2 (ADEOS-2), in de geplande cirkelvormige baan op 800 kilometer hoogte geplaatst. De hoek met de evenaar bedroeg 98 graden zodat de satelliet over de polen loopt. ADEOS-2 werd ontwikkeld door het Japanse National Space Development Agency en werd na de geslaagde lancering Midori-2 genoemd.
De H-2A had ook drie kleine satellietjes aan boord die in eenzelfde baan als Midori-2 kwamen. Fedsat is een 60 kilogram zware Australische satelliet met verschillende technologische en wetenschappelijke experimenten. De Whale Ecology Observation Satellite (WEOS) zal gedurende een tot twee jaar de walvissenpopulatie en -trek registreren. Hiertoe zijn verschillende walvissen uitgerust met speciale zenders. WEOS is ontwikkeld door het Chiba Institute of Technology. MuLabSat is gebouwd door NASDA en is bedoeld om jonge ruimtevaarttechnici ervaring op te laten doen en het demonstreren van nieuwe technologieën.

De op-een-na-laatste Ariane 4 bracht op 17 december de communicatiesatelliet NSS-6 voor het in Nederland gevestigde New Skies in een geostationaire overgangsbaan. Voor deze lancering was de Ariane-4 uitgerust met view opduwraketten op vloeibare brandstof. De door Lockheed Martin gebouwde satelliet zal uiteindelijk in een geostationaire positie op 95 graden Oosterlengte komen te hangen.

Op 20 december werd een Dnepr raket gelanceerd met maar liefst zes satellietjes aan boord. De lancering vond plaats vanaf de basis Baykonur in Kazachstan. Alle satellietjes werden in een cirkelbaan op 640 kilometer hoogte geplaatst. De hoek met de evenaar bedroeg 65 graden.
Een massadummy van de Trailblazer, een commerciële missie naar de maan die als eind 2003 gelanceerd zou kunnen worden, was op de derde trap van de raket gemonteerd. Zo kon het mechanische ontwerp van de Trailblazer en de interactie met de draagraket vastgesteld worden.
Unisat-2 is een Italiaanse microsatelliet met verschillende experimenten aan boord, zoals een micro-meteoriden detector, een camera, een instrument om het stofgehalte in de atmosfeer te meten, en een micro-aandrijving op basis van koud-gas. Unisat-2 heeft een massa van slechts 26 kilogram.
De LatinSat-A en -B, met elk een massa van 25 kilogram, zullen gebruikt worden door Aprize Satellite in Argentinië om de locatie van verschillende transportvoertuigen te kunnen registreren.
Rubin-2 is een Duitse microsatelliet die technieken zal demonstreren om de kunstmaan te besturen vanaf een gewone desktopcomputer en een internetaansluiting. De communicatie met de satelliet geschiedt vervolgens via het Orbcomm mobiele netwerk.
SaudiSat-1C is gelanceerd voor een Arabische opdrachtsgever. Verder zijn er geen details over dit kunstmaantje bekend gemaakt.

Een militaire kunstmaan onder de nietszeggende naam Kosmos-2393 werd op 24 december door Rusland gelanceerd. De sterk elliptische baan van de kunstmaan wijst erop dat het hier om een zogenaamde ‘early warning’ satelliet gaat, die ervoor moet waarschuwen als er ergens ter wereld een raketlancering plaatsvindt.

Rusland lanceerde een drietal navigatiesatellieten met een enkele Proton-K raket op 25 december. Het drietal kreeg de namen Kosmos-2394, -2395 en -2396. De drie satellieten zullen deel gaan uitmaken van het Glonass netwerk, het Russische equivalent voor het Amerikaanse GPS-systeem.

Het zonnestelsel in

Vluchtleiders van het JPL zijn er toch in geslaagd de taperecorder van Galileo weer aan de praat te krijgen. Nadat Galileo in november Jupiter op korte afstand passeerde viel de sonde uit door de enorme hoeveelheid straling. Nadat de sonde weer operationeel was bleek dat de taperecorder met daarop de laatste waarnemingen van de Jupitermaan Almathea niet meer werkte. Nu kunnen wetenschappers toch nog de eerste observatiedata van dichtbij van dit kleine maantje verwachten.

Recente lanceringen